Το Εγκόλπιο της ορθής γραφής: To γλωσσικό αυτό πρόγραµµα δεν προσβλέπει βεβαίως στη σύνταξη νέας Γραµµατικής, αλλά στη θεραπεία ενδηµικών σφαλµάτων (ορθογραφικών, γραµµατικών, συντακτικών), στα οποία ενέχεται ο ηµερήσιος και περιοδικός δηµοσιογραφικός λόγος #ο Ταχυδρόµος δεν αποτελεί δυστυχώς στο κεφάλαιο αυτό εξαίρεση.
Το Εγκόλπιο της ορθής γραφής
Έχουν εκπονηθεί συνοπτικοί και εύχρηστοι κανόνες για επείγοντα «ορθογραφικά» προβλήµατα, λ.χ:. για τη στίξη (η απουσία ή η κατάχρηση του κόµµατος τείνει να γίνει καθεστώς, τα αποσιωπητικά και τα θαυµαστικά πολλαπλασιάζονται αυθαιρέτως, δευτερεύοντα σηµεία στίξης, δύο τελείες, άνω στιγµή, µονή και διπλή παύλα, παρένθεση # εξαφανίζονται ή κακοποιούνται)· για τα πάθη φωνηέντων και συµφώνων (έκθλιψη και αφαίρεση συνήθως συγχέονται, το τελικό ν σ Το Εγκόλπιο της ορθής γραφής την αιτιατική του αρσενικού και θηλυκού άρθρου προσθαφαιρείται ασύστολα)· για τον συλλαβισµό (ποια λόγια δίλεξανοµιµοποιείται σήµερα να γράφονται µε δύο λέξεις και ποια µε µία)· για την κλίση και τη χρήση λόγιων ρηµάτων (του εκπίπτω, του άγω, του καθίσταµαι)· για τη µεταγραφή ξενικών όρων και ονοµάτων (προς αποφυγή της ξενοµανίας αλλά και της αδικαιολόγητης ξενηλασίας)· για κοινόχρηστες, αρχαιοελληνικές και λατινικές, γνωµικές και παροιµιακές εκφράσεις (ώστε να ξέρουµε τι σηµαίνει το εξ απαλών ονύχων ή το per terram, per mare).
Αυτά και άλλα κρίσιµα κεφάλαια της νεοελληνικής ορθογραφίας αντιµετωπίζει το γλωσσικό αυτό πρόγραµµα. Οι αρχές της γλωσσικής αυτής διορθωτικής δοκιµής είναι δύο και λειτουργούν συµπληρωµατικώς: καλώς εννοούµενος συντηρητισµός, όπου οι ανάγκες της σαφήνειας και της ακριβολογίας το επιβάλλουν νεοτερική τόλµη, όπου δεν καραδοκεί η παραγωγή γλωσσικών τεράτων. Με άλλα λόγια: όχι ξύλινη δηµοτική ούτε όµως και νεοκαθαρενουσιανισµός (απορρίπτονται τα βασικά και τα προηγούµενα, ως επιρρήµατα, όσο και οι γενικές της κυβερνήσεως, µε σπάνιες και νόµιµες εξαιρέσεις, λ.χ. οδός Μητροπόλεως.)
Κάθε γλώσσα, και η νεοελληνική, είναι ζωντανός οργανισµός, που συνεχώς εξελίσσεται, δείχνοντας τις προσαρµοστικές της ικανότητες και την ευρετική της ευλυγισία. Απαράβατοι κανόνες δεν υπάρχουν τούτο όµως δεν σηµαίνει ότι δεν υπάρχουν και κανονιστικές αρχές, η παράβαση των οποίων προϋποθέτει τη γνώση τους. Περί αυτού πρόκειται: η γλώσσα δεν ηθικολογεί, έχει όµως τη δική της ανεκτική ηθική.
Εναντίον, λοιπόν, της στρατιωτικής πειθαρχίας και της σοβαροφάνειας- υπέρ της γλωσσικής ελευθερίας µε όρους και όρια. Στόχος: η γραµµατική µορφή να ταιριάζει στο νόηµα, και το νόηµα στη µορφή αυτός είναι ο απώτερος στόχος του γλωσσικού µας προγράµµατος, για την επιτυχία του οποίου ζητούµε τη συνεργασία σας.