Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Γ΄- Δ΄ Δημοτικού: Βασικός στόχος του βιβλίου Ανθολόγιο Γ΄ & Δ΄ Δημοτικού είναι η καλλιέργεια της λογοτεχνικής ευαισθησίας και της φιλαναγνωσίας με τρόπους παιγνιώδεις και ευχάριστους, η σταδιακή εξοικείωση του μαθητή με την εθνική αλλά και την παγκόσμια λογοτεχνία καθώς και με πιο επεξεργασμένες μορφές και διευρυμένες δυνατότητες της γλώσσας.
Το βιβλίο Ανθολόγιο Γ΄-Δ΄ Δημοτικού Βιβλίο Μαθητή περιέχει κείμενα που καλύπτουν τη σύγχρονη λογοτεχνία προετοιμάζοντας το μαθητή για μια αβίαστη κοινωνικοποίηση. Χαρακτηρίζεται από κειμενική και ειδολογική ποικιλία συνδυάζοντας το τερπνό και το παιγνιώδες με το φανταστικό.
Χρησιμοποιούνται κείμενα σχετικά με την οικολογία, την παράδοση, την ιστορία, τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου, με θέματα δηλαδή που το παιδί χρειάζεται να γνωρίζει. Προσεκτική προσπάθεια καταβάλλεται και για την ανάδειξη της γλώσσας ως λογοτεχνικού εργαλείου, ως μηχανισμού έκφρασης και απόδοσης υψηλών νοημάτων, ώστε ο μαθητής να κατανοήσει σταδιακά ότι αυτή αποτελεί μηχανισμό θαυμαστό, που επιτυγχάνει να καταγράφει πράξεις και να αναδεικνύει πρόσωπα με ιδιαίτερο τρόπο.
Υπάρχουν και αυτά:
Οι ερωτήσεις-δραστηριότητες είναι απλές, με έμφαση στη συλλογικότητα και στην εκτίμηση του προσώπου-μέλους, το οποίο μόνο μέσω αυτής δύναται να αποδείξει την αξία του. Οι δημιουργικές δραστηριότητες (δραματοποιήσεις, ζωγραφικές αποδόσεις, συνέχειες στην εξέλιξη του κειμένου κ.λπ.), χωρίς να απομακρύνονται από το κείμενο, ενισχύουν την αυτενέργεια και τη δημιουργικότητα του μαθητή και τον καθιστούν κοινωνό της συνθετικής σχέσης των τεχνών μεταξύ τους (ζωγραφική-λογοτεχνία, μουσική-λογοτεχνία κ.ά.). Πέρα απ’ αυτά, επιζητούν να συμφιλιώσουν το παιδί με τα επιτεύγματα της τεχνολογίας (γι’ αυτό και προτείνεται η χρήση τεχνολογικών μέσων), που συχνά διαβάλλονται άδικα, με τρόπο αντιφατικό και αποπροσανατολιστικό, ενώ η εξοικείωση των παιδιών μαζί τους και η σωστή αξιοποίησή τους αποτελεί την προσφορότερη λύση.
Δόθηκε έμφαση στην ανάδειξη του χιούμορ, της λεπτής ειρωνείας και της ευαίσθητης σύζευξής τους με το λόγο. Αποφεύχθηκαν, γενικά, οι θεωρητικές ενισχύσεις-υποστηρίξεις με μακροσκελή εισαγωγικά σημειώματα και κουραστικά βιογραφικά σημειώματα, για να μην αποπροσανατολιστεί ο μαθητής και ταυτίσει τη λογοτεχνία με τη συμβατική μάθηση και την πρόσκτηση γνώσεων – άλλο αν συμβαίνει και αυτό, αλλά με λογοτεχνικό τρόπο. Προσέχθηκε η καλλιέργεια της διαπολιτισμικότητας.
Επίσης τονώθηκε η διαθεματικότητα, κυρίως μέσα από τις προτεινόμενες δραστηριότητες, όπως η συσχέτιση με ιστορικά, λαογραφικά ή άλλα πολιτισμικά στοιχεία, με άλλες τέχνες (μουσική, εικαστικά, θέατρο), κ.ά. Το κύριο ζητούμενο, όμως, είναι η αισθητική καλλιέργεια, η προσπέλαση της οποίας
επιχειρείται με ερωτήσεις κατανόησης και με έμφαση στην αναγνωστική διαδικασία, που σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από το δάσκαλο.